Βήματα και στρατηγικές της τοπικής Ατζέντα 21 στο Χαλάνδρι

Η παράμετρος της κατάρτιση της Τοπικής Διάταξης Ατζέντα 21 για το Χαλάνδρι, είναι μια διαδικασία η οποία προϋπόθετε τόσο την πολιτική βούληση της δημοτικής αρχής όσο και την a priori ενεργό συμμετοχή των πολιτών, τόσο ως ατόμων όσο και ως οργανωμένων αντιπροσωπευτικών ομάδων, όπως αυτό αναφέρεται στην Διακήρυξη του Ρίο στο συνέδριο για την Ανάπτυξη και το περιβάλλον.¹

 

Οι στρατηγικοί στόχοι του τοπικού σχεδίου δράσης της συμμετοχικής Ατζέντα 21, απαντάνε συγκεκριμένα στην αντιμετώπιση της έλλειψης αειφόρων αναπτυξιακών οριζόντων στον δήμο του Χαλανδρίου, με φόντο την δημιουργία και την εφαρμογή βιώσιμων αναπτυξιακών διαδικασιών, βασισμένων στις ανάγκες των τοπικών δεδομένων, οι οποίες μέσω μιας ολοκληρωμένης διεπιστημονικής προσέγγισης του συνόλου των κοινωνικών, οικολογικών και οικονομικών συντεταγμένων, συμβάλουν στην ορθολογική διαχείριση, έτσι ώστε να προάγεται η ισόρροπη και ισοδύναμη ανάπτυξη τόσο σε χωροταξικό όσο και σε τομεακό επίπεδο με φόντο πάντα τον δέοντα σεβασμό προς το περιβάλλον.   

 

Η συμμετοχική Τοπική Ατζέντα 21 αποτελεί ένα βασικό στρατηγικό εργαλείο για το σήμερα και το αύριο του δήμου του Χαλανδρίου, και δίνει απαντήσεις στο:

·         Που βρίσκεται σήμερα ο Δήμος σε σχέση με τα εθνικά και ευρωπαϊκά πρότυπα;

·         Ποια είναι τα ισχυρά και αδύνατα σημεία του Δήμου και ποιες οι ευκαιρίες και οι απειλές στην αναπτυξιακή του διαδικασία;

·         Ποιο το όραμα και οι αξίες της πόλης;

·         Ποιες οι προτεραιότητες του Δήμου και με ποια οργανωτικά,  επιχειρησιακά, και λειτουργικά μέσα;

 

Για την συγκεκριμένη πολιτική της αειφορικής ανάπτυξης τύπου συμμετοχικής τοπικής Ατζέντα 21 υπάρχουν διάφορα βήματα και προσεγγίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν:

 

α) Πολεοδομικός σχεδιασμός και οικιστική ανάπτυξη²

Κάθε σύγχρονος πολεοδομικός σχεδιασμός θα πρέπει να εσωκλείει αυτομάτως και αναπόσπαστα (όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο) το κομμάτι της Αειφόρο Βιώσιμης Ανάπτυξης και δη της περιβαλλοντικής προστασίας (τόσο του ανθρωπογενούς όσο και του φυσικού περιβάλλοντος).  Οποιαδήποτε ενέργεια, είτε σε θέματα υποδομής, είτε σε θέματα οικιστικής χρήσεις γης, έχει άμεση επίδραση στον περιβάλλοντα χώρο, άρα χρήζει κοινωνικής συμμετοχής και κρατικής προστασίας.

 

β) Αλλαγή συμπεριφοράς

Υπάρχει ανάγκη για αλλαγή συμπεριφοράς τόσο από πλευράς άσκησης της εξουσίας (των κυβερνητικών οργάνων) όσο και από πλευράς εντολέων της εξουσίας (δηλ. των πολιτών) στη διαμόρφωση των σχέσεων και των δυο με το περιβάλλον. Οι μεν πρέπει να εφαρμόσουνε άμεσα όλα τα σχετικά πλαίσια που άπτονται θεμάτων  της ΑΑ και είναι συνυφασμένες με διαδικασίες παρέμβασης στον μέχρι τώρα τρόπο ζωής και λειτουργίας των πόλεων και οι δε πολίτες πρέπει από απλά καταναλωτικά όντα να γίνουν συμμέτοχοι και συνδιαχειριστές στην ριζική αλλαγή των πόλεων τους. Η προσέγγιση αυτή έχει στόχο πολυλειτουργικές και συνεκτικές πόλεις, σημαντικά διαφοροποιημένες από τις υφιστάμενες όσον αφορά τον τρόπο ανάπτυξης και την διάταξη των χρήσεων γης.

 

γ) Αλλαγή πολιτικής πρακτικής

Η αλλαγή πολιτικής πρακτικής μέσω της εφαρμογής της τοπικής Ατζέντα 21 διασφαλίζει και θωρακίζει στο πλαίσιο του τοπικού σχεδιασμού:

• το φυσικό περιβάλλον στο μέτρο που αυτό καταστρέφεται, ρυπαίνεται η δομείται άναρχα, αυθαίρετα και «ετσιθελικά» 
• το ανθρωπογενές περιβάλλον στο μέτρο που αυτό πάσχει από ρυπάνσεις οπτικές, αισθητικές (π.χ. θόρυβος, κακή σήμανση, ελλιπής αποκομιδή σκουπιδιών, άσχημη και επικίνδυνη μορφή των κτηρίων)
• τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους αστικούς χώρους, που κινδυνεύουν να καταπατηθούν και να δομηθούν παράνομα και αυθαίρετα.