Αειφόρος Βιώσιμη Ανάπτυξη (Sustainable Development)

Μέσα από την διαδικασία της εκ βαθέων ριζικής αλλαγής σκέψης και νοοτροπίας (paradigm shifts)¹ όπως αυτή ερμηνεύεται από τις κοινωνικές επιστήμες και την φιλοσοφία, δημιουργείται ένα υπόδειγμα παραδειγματικής ριζοσπαστικής αλλαγής στον τρόπο σκέψης. Αυτή η αλλαγή σκέψης και δράσης μπορεί να επιφέρει τόσο σε προσωπικές σχέσεις όσο και σε ένα σύμπλεγμα διαφόρων θεσμικών σχέσεων ή οργανώσεων ριζικές ανακατατάξεις, αντικαθιστώντας τον εκάστοτε ισχύοντα παραδοσιακό και αναποτελεσματικό τρόπο σκέψεως, δράσεως  και πολιτικής πρακτικής μέσω ενός άλλου ολοκληρωμένου και παραγωγικού.

 

Μια τέτοια αλλαγή πλεύσης (όσων αφορά στον τρόπο σκέψης της αντιμετώπισης των θεμάτων της ανάπτυξης και του περιβάλλοντος) επιδίωξε τόσο το αποτέλεσμα της παγκόσμιας επιστημονικής επιτροπής για την Ανάπτυξη και το Περιβάλλον του ΟΗΕ, όσο και μια σειρά από πολιτικές του ΟΗΕ και της ΕΕ, έχοντας τις ρίζες τους διεπιστημονικά και διαπολιτισμικά στην προεργασία της World Commission of Environment and Development (WCED). Η επιτροπή αυτή υπό την προεδρία και καθοδήγηση της τέως νορβηγίδας πρωθυπουργού, Groh Harlem-Brundtland, έβαλε τα θεμέλια σε αυτό που ονομάζουμε ΑΑ.

 

Πίνακας 1: Τα κεντρικά βήματα της Ανθρωπότητας προς την Αειφόρο Βιώσιμη Ανάπτυξη κατά χρονολογική και θεματική σειρά των συνεδρίων του ΟΗΕ.

 

1983	Ίδρυση της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη
1987	Παρουσίαση της Έκθεσης Brundtland (our common future)
1992	Παγκόσμιο Συνέδριο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη στο Ρίο
1992	Ίδρυση Επιτροπής του ΟΗΕ για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CSD)
1994	Η Χάρτα του Ααλμποργκ
1997	Ειδική σύνοδος του ΟΗΕ, σύναξη 5 χρόνια μετά το Ρίο, Νέα Υόρκη
2000	Συνάντηση Χιλιετίας του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη
2002	Παγκόσμια σύνοδος στο Γιοχάνεσμπουργκ 2002 (Ρίο συν 10) για την Αειφόρο (Βιώσιμη) Ανάπτυξη
2004	Ααλμποργκ συν 10 (συνάντηση ευρωπαϊκών δήμων και κοινοτήτων στο πλαίσιο της καμπάνιας για την εξασφάλιση του μέλλοντος των πόλεων

Πηγή: ΟΗΕ, ΕΕ

 

Η τελική προσέγγιση που δίδεται μέσα από την «Έκθεση Brundtland», είναι κοινωνική, οικονομική, διοικητική, πολιτική και πολιτισμική, με έντονη τη διάθεση για διαλεκτική συμφωνία και με σεβασμό στο συγκεκριμένο φυσικό και παγκόσμιο περιβάλλον, του οποίου μέρος και όχι κύριος είναι ο άνθρωπος. Στο οικουμενικό αυτό πλαίσιο της ενσωμάτωσης της Ατζέντα 21, ο ενδεδειγμένος εθνικός χωροταξικός σχεδιασμός με στόχο την οργανωμένη Αειφόρο Αστική Ανάπτυξη,² αποτελεί πρόσκληση και πρόκληση συνάμα, αλλά και ουσιαστική ανάγκη και επιταγή που αναγνωρίζεται πλέον ευρύτερα από τους παράγοντες της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής τόσο σε οικουμενική όσο και σε εθνική διάσταση.³

 

Προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του ιστορικού εγχειρήματος της ΑΑ είναι η κατανόηση της σημασίας της αποκέντρωσης του Χωροταξικού Σχεδιασμού, ως βασικού εργαλείου προγραμματισμού, όπως και η ευρεία, ισόνομη και ισότιμη ανάμιξη και συμμετοχή των πολιτών σε διαδικασίες που αποσκοπούν στην κοινή διατύπωση γενικά αποδεκτών στόχων, τύπου Ατζέντα 21, και που αφορούν στη διασφάλιση των ερχόμενων γενεών μέσω της ΑΒΑ.

---