Του Δρ. Γεώργιου Τσακαλίδη*

Μέσα από την διαδικασία της εκ βαθέων και ριζικής αλλαγής σκέψης και νοοτροπίας (Paradigmenwechsel)[1] όπως αυτή ερμηνεύεται από τις κοινωνικές επιστήμες και την φιλοσοφία, δημιουργείται ένα υπόδειγμα παραδειγματικής ριζοσπαστικής αλλαγής στον τρόπο σκέψης. Αυτή η αλλαγή  μπορεί να επιφέρει τόσο σε προσωπικές σχέσεις όσο και σ΄ ένα σύμπλεγμα σχέσεων ή οργανώσεων έντονες και ριζοσπαστικές ανακατατάξεις, αντικαθιστώντας τον εκάστοτε ισχύοντα τρόπο σκέψεως, δράσεως  και πολιτικής πρακτικής μέσω ενός άλλου.

Μια τέτοια αλλαγή (όσων αφορά στον τρόπο σκέψης της αντιμετώπισης των θεμάτων της ανάπτυξης και του περιβάλλοντος) επιδίωξε το αποτέλεσμα της παγκόσμιας επιστημονικής επιτροπής για την Ανάπτυξη και το Περιβάλλον του ΟΗΕ, μέσω της προσπάθειας για την προώθηση και εμπέδωση της Λόκαλ Ατζέντα 21, η οποία όπως ήδη σημειώθηκε, συμφωνήθηκε στην συνάντηση κορυφής του 1992 στο Ρίο της Βραζιλίας, έχοντας διεπιστημονικά και διαπολιτισμικά προετοιμαστεί από την World Commission of Environment and Development, (WCED) υπό την προεδρία της Νορβηγίδας τέως πρωθυπουργού, Groh Harlem-Brundtland.

Η προσέγγιση που δίδεται μέσα από την έκθεση Brundtland, είναι κοινωνική, οικονομική, διοικητική, πολιτική και πολιτισμική, με έντονη τη διάθεση για διαλεκτική συμφωνία και με σεβασμό στο συγκεκριμένο φυσικό και παγκόσμιο περιβάλλον, του οποίου μέρος και όχι κύριος είναι ο άνθρωπος. Στο οικουμενικό αυτό πλαίσιο της ενσωμάτωσης της Ατζέντα 21, ο ενδεδειγμένος εθνικός χωροταξικός σχεδιασμός με στόχο την οργανωμένη Αειφόρο Αστική Ανάπτυξη[2], αποτελεί πρόσκληση και πρόκληση συνάμα, αλλά και ουσιαστική ανάγκη και επιταγή που αναγνωρίζεται πλέον ευρύτερα από τους παράγοντες της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής τόσο της οικουμένης όσο και της χώρας μας.[3]

Προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του ιστορικού εγχειρήματος της Α(B)Α είναι η ουσιαστική κατανόηση της σημασίας του κεντρικού χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας, ως βασικού εργαλείου προγραμματισμού, πάνω στο τρίπτυχο της κοινωνικής συνοχής, της περιβαλλοντικής προστασίας και της οικονομικής διαφάνειας,  

Η ευρεία, ισόνομη και ισότιμη ανάμιξη και συμμετοχή των πολιτών σε διαδικασίες που αποσκοπούν στην κοινή διατύπωση γενικά αποδεκτών στόχων και κανόνων, τύπου Ατζέντα 21, που αφορούν στη διασφάλιση τόσο του παρόντος όσο και του μέλλοντος, αποτελεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο και βασικό πυλώνα για την επιτυχή και πρακτική εφαρμογή της Αειφόρο Βιώσιμης Ανάπτυξης.